RedRed (B/US) vrijdagavond concerten Café Roosendael Sint-Katelijne-Waver (16-07-2021) report & photo credits: Rootsville info club: Café Roosendael info band: RedRed © Rootsville 2021

Vorige vrijdag hadden we ons met David Ronaldo & The Dice, en ook een beetje met Werner Van Rillaer, goed geamuseerd in den hof van de Jimmy en dus vertrokken we weer goed gemutst vanuit de bakermat van "Gevarenwinkel" richting Katelijne. Na het oprijden van de majestueuze oprijlaan van "Park Roosendael" gingen al vlug een plaatsje zoeken op de parking voor een concert van "RedRed". De "Sisters in Arms" van vorige vrijdag tekenen ook weer present en die hadden zelfs versterking meegebracht in de vorm van een 3de sister en Steve Ceulemans Jr. Of er ook nog nazaten aanwezig zijn van "Catharina van Alexandrië" valt te betwijfelen maar al bij al is het hier goed toeven in "Café Roosendael" en de restanten van het "Waverwoud". Ver weg van de tragedie en het kolkende water waren we met z'n zevenen richting "Roosendael" gevlucht...and the train kept a rollin'...

"RedRed" is een collectief bestaande uit vijf muzikanten die met z'n allen een feelin' hebben met de blues, maar waaraan ieder van zich er een eigen draai probeert aan te geven. De band bestaat uit guitarslinger Steve Ceulemans die hier zo een beetje een thuismatch komt te spelen. Tom Beardslee is een Amerikaanse Belg van Ohio en de man die vocaal maar ook instrumentaal de touwtjes in handen heeft bij deze band die zich manifesteren als "Psychedelische Turntable Blues". De verduidelijking van "Turntable" komt er met DJ Courtasock en zijn scrathin' grooves. Rest er nog de ritme sectie met jazzdrummer Pieter Vandergooten en bassist Chris Forget met roots in Boom en dan valt, na al die tijd, nog steeds de naam van "Fried Bourbon", een beetje nostalgie mag toch hé ;-).

Een voorprogramma à la Van Rillaer was er deze keer niet bij, dus ook geen sing-a-long al hadden sommigen daar wel zin in. Als verpozing kregen we de spinning skills van niemand minder dan "Mie Tumbleweed". De connectie met Mie's portable en de "PA" verliep in eerste instantie wat moeilijk maar uiteindelijk kwam er dan toch enige alternatieve muziek uit de speakers. "Mie" haar ding gedaan en dus kleurde alles rood hier in "Café Roosendael", want vandaag is rood wat rood hoeft te zijn en de kleur van "RedRed". Geen Borsato maar oerdegelijke blues klassiekers in een vernieuwend maar ook zonder meer verrassend jasje. Veel bekende gezichten vanavond zoals de Winne en zijn Martine van "NAKED" productions, de Nico van de "Bluesbones", en Tom en Alexis die ook als die hard fan van deze band mogen worden genoteerd. Zelfs David en Charly van "The Dice" waren met hun ega's komen opdagen. Ook Kris van "Swing" kwam nog eens prospectie doen, die net als in het pre-Corona tijdperk en toen we met "Rootsville" ook aanwezig waren in de "Zapoi".

Steven Troch liep hier als rasechte Maneblusser dan weer rond en dat was niet voor de wandeling met hond en blote voeten maar met een ander en hoger nobel doel. De "Sisters in Arms" kregen vanavond gezelschap van Nathalie, neeje nie die van Gilbert Bécaud maar een muzikale globbetrotster uit Mechelen...of was het Leuven of nee, Rijmenam? Dus werd het met Eva, Martine en de gang tijd voor een Vedett blache, een Bolleke, en een Bittburger 0,0. Mijn compagnon diene koos dan gewoon voor een simpele Guinness en de gewone gang van zaken werd onderbroken door die Becaud zijn "La Place Rouge" en haar zin voor "e" Zinne(ke). Nog volk in aantocht en zie daar is ook "biker" Caster helemaal uit Werchter komen opdagen. Den hof weerom goed gevuld en dus tijd voor some Psychedelische Turntable Blues.

Echt wel psychedelisch aanvoelend was de intro van het eerste nummer en het leek wel of de bestuurder van deze "Rode Trein" eerst nog zijn masjien op stoom moest krijgen maar gaandeweg kwamen toch de tonen van die bluegrass klassieker 'This Train" erdoor en was zo de trein herkenbaar vertokkken. Een gekend deuntje voor de bluesliefhebber was zeker dan Willie Dixon's "Spoonfull" dat destijds in 1960 door Howlin' Wolf de charts werd ingezongen. Steven Troch was dan met zijn Mississippi saxofoon post komen pakken voor en wel zeer alternatieve versie op een nummer van Taj Mahal. tijd ook om DJ Courtasock in de spotlights te zetten.

Ondertussen steeg enkel de temperatuur op het podium met nummers als RedRed's eerste single "Long Black Train" en Robert Johnson's "Come Into My Kitchen". Een versie zoals Robert destijds nooit zou hebben gehoord, al weet je dat niet zeker ;-). Ondertussen werden ook de vuurkorven aangestoken zodat Winnetou enige rooksignalen kon doorgeven voor al diegene die dit moesten missen. De Caster die kreeg meteen 2 bestellingen...

Als tussendoortje vroeg ik aan Steve's zoon of hij ook met die muzikale genen was gezegend en het antwoord was simpel, jawel maar dan beter :-). Scrating time dan weer op "Alabama Kid" en tijd voor one more zinne(ke). Met de traditional "In The Pines" reisden we van Leadbelly over Nirvana richting "RedRed" en kregen we een zinderende drumsolo van Pieter Vandergooten als toetje aangeboden. Het nummer kan je trouwens als B-side op hun single herbeluisteren. Stilaan loopt het aantreden van "RedRed" ten einde maar niet zonder patron Jimmy het podium op te roepen voor een hip hop jam met "RedRed". Konden we wel niet genoeg van krijgen en dus was het verdomd spijtig dat er geen resum bissers in hun koffer zaten.

We namen afscheid en trokken dan weer met de "Gevarenwinkel Express" richting "Duvel Blues". Nog afscheid nemen van de Ladies en de Robbe. En oh ja...van ons poes niets dan goed ;-) Volgende keer eren ze hier de "Guinness" met onvervalste Irish Folk en de groep Doodlin'. CU